penantian

jam dah kul 3pagi. tapi tun masih lagi berjaga. bukan tak mengantuk tapi tak boleh tido. mata dah berat tapi tapi mata masih takleh tutup rapat. huwaaaaaaaaaaaaaaaaaa.. rindu nye kat dia. isk.. baru 4 ari ditinggalkan dah cengginih.

benarla kata orang veteran. penantian itu satu penyeksaan. cewaaaahhh. ngader lak. tapi memang terseksa pun. sehari tak tgk muka blur dia, lawak spastik dia dan tgk dia makan tanpa mengunyah. perangai tak mengunyah makanan memang dh berapa kali tun tegur. kita baru 2 sudu dia dah habiskan sepinggan. dasyatt kan suami saya nih. tapi sistem penghadaman beliau memang amat baik sekali. makan banyak mana pun tak gemok gemok pun. menyampah!!!!

apa nak wat nih.... takleh tidooooooo. !! arghh mencik betul!