antuu

tun nak buat pengakuan ikhlas, selain dari pemalas dan tidak reti memasak. tun ada lagi satu lagi kelemahan diri. tun sangat penakut orangnya. tun memang lemah semangat. tambahlak benda yg berkaitan dgn alam mistik? eh tun takut takut ni pernah jumpa ke? pernah sekali kot secara berhadapan. Gile bapaknya seram sampai pengsan gak la. eh cite laa tun. mcm best lak. cite la, citela. ok ok.. tun nk cite la nih.

pada suatu hari kira-kira 4tahun yg lepas. opah tun kena dudok di hospital sbb dia kena bedah kaki. selaku cucu yg baik , tun pun men-offerkan diri utk menemani opah di bilik wad. sebenarnya agak seronok juga menemani opah. orang ckp makanan hospital tak sedap kan, tapi dalam kisah tun nih, tun macam seronokla makan kat situ. dan bila orang dtg melawat, macam macam tun leh makan. memang best la. selain itu tun suka gak mengikis harta opah. apa saja tun nak, pasti opah hulurkan wang. yelaa..opah kesian gak tgk cucu dia yg baik ati ni. hari pertama tak takut pun tidur disitu, biarpun hanya tun berdua je ngn opah. sikit pun tak seram. pada hari ke-4, tun rasa macam bosan lak. malam tu tun berjalan jalan di sekitar hospital. yela..busan giler.. maka tun pun pergila merayap rayap. dari wad 1st class sampai la ke 3rd class. manala tahu kot-kot terjumpa balakss ensem time tu. tapi semua muka sakit je. so bertambahlah bosan. tun pun meneruskan aktiviti merayap akhirnya sampai la tun terjumpa satu signboard "bilik bedah". tun pun usya usya la kot kot ada doktor bedah yg ensem, tapi hampa. agaknya waktu mlm doktor bedah tak keje kot. tiba tiba "eh dik, wat apa kat sini?. kawasan ni bahaya" satu nurse tegur . tun pun mcm tak berapa paham. tapi dah kena sound, tun pun blah la.

malam tu tun rasa mcm mengantuk, macam biasa. lepas urut badan opah tun pun tidor la. sungguh nyenyak. tiba-tiba tun terjaga. penglihatan tun kabur, nampak mcm bayangan org dihujung katil tun dan tun menggesel mata supaya nampak lebih jelas. bila dah nampak jelas..rasa nk menjerit sekuat hati. makhluk itu berpakaian hijau pesakit dan berkelubung kepala. tun hanya boleh lihat dagunya yg luar biasa panjang. dia pandang ke arah tun, mengucap panjang. cuba baca ayat, tapi rasa sesak nafas. dada macam di tindih. tun cuba bergerak ke kanan. nak mendapatkan opah. tapi makhluk tu mengubah pandangan mengikut tun. seriussss seraaaaam. lepas tu tun tak sedar apa dah.

pagi esok nya, tun pun ceritala benda ni kat nurse, kat opah kat family, kat sedara mara, kat kengkawan, dan satu kampung kecoh kisah tun jumpa antu. kemudian satu nurse ni bertanya, tun ada gi bilik bedah ke? eh eh..mcm mana nurse ni tahu? tun pun mengaku la. nurse tu cakap, bilik bedah tu, lepas magrib jgn sesiapa pegi situ. ooooooo..itukah maksud bahaya yg dikatakan. dan itulah kali terakhir tun menemani opah. walaupun opah cuba menghasut tun dgn wang ringgit beliau. tetapi tun memohon ampun dgn opah sbb x dpt teman dia. tun taknak berjumpa mahupun bersahabat dgn makhluk berdagu pjg itu lagi.

kat dublin, tahap pengecut tun mmg tidak la berada pada paras tinggi. tapi di malaysia. tun memang seorang yg lemah semangat. di waktu malam kalau berseorangan jgn harapla tun boleh tutup lampu. selalunya dirumah, mak atau adikla mesti tidur sekatil dgn tun. sampai adik tun pernah bagi dialog keji kat tun " along ni kalau menjanda cepat je nak kawen lain. awk ni mana boleh tido sorang". semua org gelak dan diri ini terasa di perkecil kecilkan. ampess betul.

tapi di dublin..tun takdela pengecut sgt. kenapa yek? tun pernah bincang topik ni dgn kawan tun. pastu kwn tun ckp. " sbb antu omputeh ensem tun. antu melayu hodoh. cuba u tgk vampire, kemain ensem..i pun rela. tapi kalau antu melayu tambah lak toyol. dahla ijau pastu buncit lak tu. ngn pendek lagi. huduh kan kan ". tun pun rasa mcm logik plak.

sorry la pjg lak entry kali ni.